Czerpię swoją motywację z kilku źródeł; pierwszym z nich jest ten skrawek samolubności, który siedzi w każdej kobiecie. Mianowicie mowa o tym, że każda z nas chce być postrzegana przez innych jako guru w jakiejkolwiek dziedzinie. Dążę do pięknej sylwetki gdyż nie tylko chce się czuć dobrze w swoim ciele, ale też chce żeby te głupie krowy które się ze mnie śmieją bądź mnie obgadują zatkały sobie jadaczki moją idealną figurą Czerpię motywacje również od innych, głównie od mojego chłopaka, który sam zaczął ćwiczyć żebym nie była w tym sama.. a przecież jak to będzie wyglądało gdy takie ciacho będzie spotykało się z chodzącym pączkiem :p Po za tym cieszy mnie świadomość, że on robi to dla mnie i sama ta myśl motywuje mnie do działania by mieć ten fajny tyłek dla niego Kolejną osobą, która mnie motywuje jest moja fit-partnerka do ćwiczeń.. dzięki niej uczęszczam na siłownię; sama bym się wstydziła gdyż mieszkam w małym mieście, a wiadomo pierwsze kroki stawia się najtrudniej. Po za tym miałam do wyboru iść z nią, albo spojrzeć po roku jak ona cudownie wygląda gdy ja zasiadałam się przed telewizorem jedząc czekoladę… no cóż, nie byłabym wtedy zbyt szczęśliwa. Najważniejszą motywacją jednak jest szczęście, które daje mi zdrowe odżywianie się i sport. Gdy schodzę z bieżni po tym pół godzinnym wysiłku chce mi się płakać ze szczęścia i często zastanawiam się czy nie wejść na bieżnię jeszcze raz.. a dzięki zdrowemu jedzeniu czuję się lekko i bardziej komfortowo.

mnie najbardziej motywują efekty, które widać po pewnym czasie oraz czas, bo w sumie jest go mało i cały czas on ucieka. dodatkowo, mój chłopak również ćwiczy i wspiera mnie jak tylko może. a kiedy jest okazja to ćwiczymy razem.
http://instagram.com/malagosiaxo

W życiu motywują mnie ludzie pełni pasji, którzy spełniają swoje marzenia lub usilnie do nich dążą. Piękne jest to, że ich wiara w siebie i w to co robią, czasem na przekór całemu światu przekłada się na moje postrzeganie świata. Daje mi takiego kopa do działania i pokazuje, że mi też może się w końcu udać. Motywatorem do zmian są zawsze moje życiowe porażki

Pozdrawiam i gratuluję bloga!

Największą motywacje daje mi muzyka , sprawia że nie ma rzeczy której bym nie zrobiła. Kiedy nie mam chęci do pójścia na trening,czy też nie mogę się zmusić do nauki to właśnie włączam sobie bardzo motywujący kawałek i full power. Wtedy dostaję takiego kopa!!! Myślę że nie jestem jedyna której muzyka daje motywacje ale wczucie się w piosenkę która nie jest pusta tylko daje siłę wtedy kiedy najbardziej mam lenia. niby to codzienność i rutyna ale NIE! Dla mnie to naprawdę wielka motywacja i też trochę uczucie nie do opisania kiedy zamykam się tylko w swoim umyśle … Bardzo fajnie z tymi notatkami z jedzeniem .Pozdrawiam

Co mnie motywuje? Właściwie chyba najbardziej to, że zdrowym odżywianiem i zmianą dotychczasowego stylu życia potrafiłam pozbierać się z dna, które ocierało się o depresję i nerwicę. Potrafiłam pozytywnie nastawić się do życia, żyję dla mojego męża i synka (rok i niespełna 4 miesiące) to oni też są jedną z moich największych motywacji. Widząc ich uśmiech na buziach (od kiedy sama zaczęłam się częściej uśmiechać) i słysząc słowa męża „jestem z Ciebie dumny, jesteś silna, dajesz radę”.. wiem, że nie ma nic lepszego, nic co potrafi bardziej podbudować człowieka – pesymistę i nakierować go na tą dobrą, pozytywną, optymistyczną drogę. Dodatkowo odkąd widzę efekty: poprawiony wygląd cery, spadające centymentry z obwodów, większe chęci do wstawania z łóżka.. to dodatkowo mnie motywuje do tego by działać i się nie poddawać, dokładnie NEVER GIVE UP, AND FOLLOW YOUR DREAMS, bo marzenia się spełniają, a wtedy przestają być marzeniami i stają się realnymi osiągnięciami.

Ostatnio znalazłam nowy sposób na motywację – Instagram. Stworzyłam sobie nowe konto, na które wstawiam tylko zdjęcia swoich posiłków i zmęczonej wersji siebie po treningu. Bardzo motywuje mnie to do działania bo wiem, że dziś muszę też coś wstawić i nie może to być pizza. Nie mam dużo obserwujących, ale wiem, że ktoś na to czeka… czeka na motywację ode mnie. Wiem, że jeżeli Ja kogoś motywuję to po prostu muszę to dalej robić, żeby jej nie zawieść, a w tym również i nie zawieść siebie. Mimo, iż jest to trochę hiperbolizowane, to taka wizja siedzi w mojej głowie i mnie napędza. Jeżeli chodzi o motywację do każdej innej zmiany moją myślą przewodnią jest to, że nikt za mnie tego nie zrobi, nikt się lepiej nie zatroszczy o moje życie niż ja sama, a przede wszystkim, nie ma co czekać na cudy, tylko trzeba działać! A nic nie daje większej motywacji niż satysfakcja z już osiągniętych celów! Pozdrawiam

A co mnie motywuje? Zawsze byłam molem książkowym, który czasami lubił poimprezować, ale raczej zamkniętym w sobie, nie potrafiącym nawiązać z nikim jakiś głębszych relacji. W styczniu poznałam pewnego cudownego mężczyznę, który pokazał mi, że sport może pomóc mi się zrelaksować oraz przełamać pierwsze lody w poznawaniu nowych znajomości! Dzięki treningom stałam się bardziej otwarta na ludzi i zdecydowanie częściej się uśmiecham A czyta micha stała się moim uzależnieniem. Więc co mnie motywuje? MÓJ uśmiech każdego ranka, MOJE nowe lepsze, odważniejsze „ja” i ten błysk dumy w JEGO oczach ♥

Nie długo wracam po macierzyńskim do pracy i marzy mi się powrót na stare śmieci z lepszym wyglądem niż przed ciążą:) . Kolejny powód to moje zdrowie jestem w trakcie diagnozy i muszę zmienić dietę by być zdrową,tu już nie chodzi o wagę . Od roku chodzę na zumbe,zumbę sentao i deep work i tu czerpię motywacje z tego,że widzę postępy jakie uczyniłam od kiedy zaczęłam ćwiczyć . Ciało jest bardziej elastyczne,gibkie i muzyka przy tych zajęciach jest świetna co doskonale działa na psychikę

Moją motywacją są Bóg, przyjaciele, rodzina i muzyka . Najwazniejsze jest to ile dajesz od siebie a nie ile bierzesz. Nieważne jest to ile razu upadniesz ale czy potem wstaniesz. Powinniśmy się skupiać na budowie naszego nowego życia, a nie skupianiu się zwalczania starych nawyków, bo popadniemy w błędne koło. Ludzie którzy są przy Tobie niezaleznie od tego co zrobisz, kochają Cię mimo słabości, są największą motywacją, totalnie wypełniającą serce!

Co mnie motywuje? Motywuje mnie chęć odzyskania dawnego zdrowia, które obecnie niestety nie jest już takie jak powinno. Codziennie wstaję i od rana walczę ze sobą. Walczę o lepsze życie, walczę o marzenia. Nie chcę sie poddawać. Bo gdy to zrobię , to przegram. Nie lubię przegrywać. Mam wiele marzeń o które trzeba zawalczyć. Moją motywacją jest wizja lepszego życia, lepszej siebie. Nieustannie dążę do swojego ideału, do odzyskania swojego dawnego zdrowia i szczęścia. Wspiera mnie rodzina, której jestem bardzo wdzięczna za to. Wiec moją motywacją jest też rodzina. Bez ich wsparcia nie dałabym rady Nieraz czytam na internecie , dziewczyny nie mogą znależć motywacji do zgubienia pare kilo A ja mówię : znajdź motywację do zmiany swojego życia na lepsze. Zadbaj o siebie i swoje zdrowie. Kilogramy nie mają znaczenia. Liczysz się ty! Niełatwo jest się w tym wszystkim odnaleźć. Ale warto
Moją motywacją jest rodzina i własne zdrowie! A marzenia pomagają przetrwać nawet najtrudniejsze chwile

Nie wiem, może to normalne, może nie, ale mnie najbardziej motywują ludzie, którzy we mnie nie wierzą. Jeśli ktoś zareaguje tak: „nie uda ci się”,”nie dasz rady”, „wymiękniesz”, albo „to dla ciebie zbyt ambitne” na któryś z moich pomysłów czy postanowień, to dostaję takiego kopa.. Od tej pory czekam nie tylko na efekty, ale przede wszystkim chcę spojrzeć w oczy tej osobie i zobaczyć jej reakcję po tym jak mi się uda. Dla mnie to jedno z tych uczuć nie do opisania Czuję się wtedy po prostu zarąbiście, bo wiem, że zrobiłam coś w co inni nie wierzyli, przekroczyłam własną granicę

Od pewnego czasu ćwicze na siłowni. Mam ułożony plan, nawet staram sie zdrowo odżywiać. Ale nie ma co ukrywać, nie jest latwo, mam chwile zwątpienia i czasami chciałabym po prostu odpuścić, po co sie tak męczyć. Ostatnio na siłowni, obok mnie, ćwiczył mężczyzna na wózku bez obu nóg. Nie wierzyłam ze cokolwiek da radę zrobic. Wyobraźcie sobie, ćwiczył o wiele intensywniej i z większym zapaleń niż zdrowi ludzie. Byłam pod ogromnym podziwem! Wróciłam do domu i uświadomiłam sobie ze jestem słaba. Niby chce cos osiągnąć a tak szybko sie poddaje. Troche popłakałam, a pózniej powiedziałam sobie, ze teraz nigdy sie nje poddam. Nie tylko w treningach ale tez w życiu. Moja motywacja, zapał i wiara w siebie skoczyła niewyobrażalne, a Pana podziwiam i życzę powodzenia

Mnie motywuje przede wszystkim zmiana na lepsze:) Wierze głęboko, że tylko ja sama mogę zmienić swoje życie i to jak z niego korzystam. Mam nadzieję, że będąc lepszą osobą i żyjąc zdrowiej, mogę osiągnąć co tylko zechce. Oczywiście dookoła nas wszystkich co raz więcej osób stara się zmieniać na lepsze swoje życie i uważam, że nie ma nic lepszego, jak patrzenie, że zmiana może uczynić nas tylko i wyłącznie szczęśliwszymi:)

Mnie najbardziej motywuje duma mojej rodziny .Po zmianie trybu życia stałam się bardziej wytrwała ,nie tylko zmienił się mój wygląd ,ale też charakter .Nic nie motywuje bardziej niż słowa mamy : Jestem z Ciebie dumna ,albo : chciałabym mieć tak silną wole jak Ty .Te słowa dają dużego kopa .Mimo wszystko pomagają spojrzenia obcych ludzi ,kiedy wiem ile włożyłam pracy żeby być kim jestem .Każdy stara się być najlepszą wersją siebie i ja też do tego dążę

Motywuje mnie chęć wydobycia z siebie wszystkiego co najlepsze! Bycie wreszcie zdrowym i czuć się dobrze w swoim ciele a nie za każdym razem ukrywac się w ciuchach workach, a sukienkę założyć tylko na jakąś mega ważna okazję. Moją motywacją jest przede wszystkim zdrowie, a także świetny wygląd (i nie tylko ciuchy worki)

Motywuje mnie uporządkowany plan działania. Zaplanowany wcześniej dzień pomaga w jego realizacji. Dużo rzeczy wypada mi z głowy, przypomina mi się zbyt późno, co mnie strasznie denerwuje. Poozdrawiam

Kiedyś drobne niepowodzenia powodowały, że się cofałam. Ciągle wytykałam sobie błędy jakie popełniam co przekładało się na masę kompleksów i brak wiary w siebie, we własne ja i swoje piękno. Może to dziwne, ale najbardziej do działania motywują mnie ludzie. Niekoniecznie bliskie mi osoby, które dodają skrzydeł dobrym słowem (chociaż to też mnie podbudowuje), ale własnie chyba najbardziej dostaje kopa dzięki obcym ludziom spotkanym na ulicy, w tramwaju. W moim życiu ostatnio wiele zaczęło się walić. Były łzy i momenty zwątpienia w sens istnienia i w sens tego co robię. Poskładałam się totalnie. Widząc na ulicy uśmiech, tak zwyczajnie coś we mnie pękło. Nie wiem jak to opisać, ale były dni kiedy mi się z łóżka ruszyć nie chciało, wychodząc nie dbałam o to w co się ubiorę, nawet rzęs nie malowałam chociaż to zawsze mi poprawiało humor i dodawało pewności siebie. Żyłam z dnia na dzień. I własnie Ci obcy ludzie na ulicy, tramwaju sprawili, że miałam takie myślenie DOŚĆ! Patrzę dziewczyna w autobusie ma takie ładne okulary podkreślające jej takie duże błyszczące oczy, inna znowu super kolor pomadki i zajebistą sukienkę. Wtedy się wzięłam za siebie. Nie chodzi o to aby stać się kopią kogoś, ale zrozumiałam że trzeba stawiać w swoim życiu cele, nie wolno się poddawać, nie wolno stać w miejscu a co gorsza cofać się, trzeba spełniać swoje marzenia. To był impuls do lepszej ja! To, ze widzę kogoś innego i wydaje mi się że jest ładniejszy, zgrabniejszy edc. powoduje nie negatywne emocje a wręcz przeciwnie, powoduje siłę we mnie co pozwala mi walczyć. Widzę i wiem że nie jestem doskonała, nikt przecież nie jest ale te drobne ” braki” powodują chęć zmiany pewnych rzeczy w moim życiu a lepsze. Zaczęłam ćwiczyć- wiadomo chciałabym schudnąć, ale widzę że moje samopoczucie jest lepsze, bardziej niż zwykle staram się na studiach kiedyś mi było to obojętne, mam plany na wakacje USA (praca i podszkolę język)- kiedyś żyłam z dnia dzień. Piękno zewnętrzne i wewnętrzne innych mnie motywuje. Kiedy widzę, że ktoś w czymś jest lepszy ode mnie mówię JA TEŻ POTRAFIĘ, TEŻ MOGĘ! Widząc doskonałość innych ukazuje się cała moja ułomność w wielu kwestiach co sprawia, że chcę wprowadzić zmiany na lepsze w moim zyciu

Od zawsze byłam szczypiorkiem.. w podstawówce, gimnazjum – byłam najmniejsza i najchudsza. Jadłam co chciałam, obojętnie kiedy, a i tak nie tyłam. Nie miałam jakiejś mega wysokiej samooceny, ale podobałam się sobie. Na studiach zaszłam w ciąże – przez całe 9 miesięcy zdrowo się odżywiałam, dużo się ruszałam – a i tak przytyłam ponad 30 kg! Wyglądałam jak wieloryb, ale każdy mówił, że będę karmić to zgubię zbędne kg. Mały się urodził, minęło pół roku, a ja wpadałam w coraz większą depresję.. nie miałam motywacji, nie miałam siły i wsparcia.. wyglądałam koszmarnie i tak też się czułam. Pewnego dnia spotkałam koleżankę – była w takiej samej sytuacji jak ja i wtedy się ocknęłam. To spotkanie pozwoliło mi spojrzeć na siebie „z boku”. Jak dłużej będę się nad sobą użalała zamiast się ogarnąć to nic z tego nie będzie. Nie było łatwo, bo wszędzie pojawiały się „uprzejme” osoby.. nigdy nie zapomnę dziewczyny, która widząc mnie wyszeptała do chłopaka „patrz jaki tłuścioch”. ojj zabolało. Ale też zmotywowało. Teraz tłuściochem już nie jestem, ale wciąż walczę o wymarzoną sylwetkę.

Motywowanie to problem “stary jak świat” i uzależniony od bardzo wielu aspektów, a chodzi tu głównie o to, żeby chciało się chcieć
Tyle mądrego wstępu, a teraz o moich motywatorach. – miałam ich zawsze sporo: satysfakcja, pochwały, nagrody, akceptacja itp.
Jednak to na czym najbardziej mi zależało to wewnętrzne zadowolenie z tego, że dałam radę oraz radość rodziców, którzy mi zawsze życzyli sukcesów.
Najtrudniejsze dla mnie jest pogodzić te dwie rzeczy – oczekiwania moje i innych.
JA i ŚWIAT – wnętrze i zewnętrze – yin i yang – dobro i zło – ciemna i jasna strona.
Niby zupełnie przeciwstawne rzeczy, a jednak dopełniające się i tworzące razem to co łącznie motywuje mnie do nauki, pracy i życia.
Gdy mam potocznego “lenia” myślę, że nie chcę zawieść moich bliskich, którzy liczą na mnie, wierzą, że zajdę daleko i będę “kimś”.
Ale gdy świat zaczyna we mnie powątpiewać budzi się we mnie bunt, że ja nie potrafię, nie dam rady ? Bo kto jak nie ja ….
I tak to działa – gdy moje wnętrze zawodzi motywacja idzie z zewnątrz, a jak inni mnie demotywują to wtedy odzywa się ze środka mój własny duch walki.
Tak Sobie radzę, tak walczę, tak idę przez życie …. a kiedy to nie działa (bywają i takie chwile) to zawsze mam w odwodzie najlepszą przyjaciółkę Paulinę, a ona mnie jeszcze nigdy nie zawiodła