Nie wiem, czy śledzicie projekt #WiemCoJem ? Pisałam ostatnio o tym, jak wyglądała moja jesień w zeszłym roku. Nie znoszę tych jesienno-zimowych miesięcy. Najchętniej zakopałabym się pod kocem z pudełkiem lodów i wszystko przeczekała – kto się zgadza, ręka w górę. No i tak też kiedyś było… Może niekoniecznie lody, ale zdecydowanie należałam do osób, które zimą gromadziły kilka dodatkowych kilogramów. Pewnie dla części z Was wyda się to dziwne, bo teraz cały czas gadam o zdrowym odżywianiu i latam co chwilę na siłownię, a kiedyś takie rzeczy. Tak było, ale wcale się tego nie wstydzę, bo nauczyłam się na własnych błędach, że to strasznie głupie. Jesienią i zimą jadłam, a wiosną budziłam się z ręką sami wiecie gdzie i przerażeniem na twarzy, że wyglądam, delikatnie mówiąc, źle.

Jedząc (głownie słodycze) poprawiałam sobie nastrój i jakoś leciało. Z naciskiem na jakoś… Codziennie szukałam dla siebie jakiegoś wytłumaczenia i wmawiałam sobie, że wszystko spalę na treningu. Jak się pewnie domyślacie – żadnego treningu nie było. Tutaj znów powinnam wspomnieć o moich domowych treningach, które częściej były teorią niż praktyką… Jak to dobrze, że przekonałam się do tej siłowni !

Teraz jest zupełnie inaczej ! Wszystko zmieniło się dosłownie o 180 stopni i jestem na prawdę niesamowicie dumna z moich nowych nawyków ! Nareszcie ogarnęłam, że jedzenie wcale nie jest wprost proporcjonalne do szczęścia, przynajmniej nie zawsze. Uwielbiam wyjść z rodziną czy przyjaciółmi na kawę, ciastko czy pizzę i wtedy mogę powiedzieć, że jedzenie przyczynia się w pewnym stopniu do szczęścia. Podjadanie w domu przed telewizorem kompletnie mija się z celem. To chwilowa radość w momencie, kiedy trzymam tę czekoladę w rękach, ale później pojawiają się wyrzuty sumienia. Efekt ? Nastrój zdecydowanie gorszy niż przed zjedzeniem.

Najlepszą terapią jest dla mnie teraz trening, a na drugim miejscu dieta. Dla niektórych jest to pewnie dziwne i głupie. Nie startuję w żadnych zawodach i nie mam tego w planach, a tak „męczę się” z tym liczeniem wszystkiego i przestrzeganiem diety. Ale widzicie, mnie to kompletnie nie męczy. Wręcz przeciwnie ! To mi daje siłę i dzięki temu wiem, że mogę i potrafię stać przy swoich postanowieniach. Poza tym uważam, że jeśli chcę doradzać innym i uczyć ich pewnych kwestii to najpierw muszę je wszystkie przetestować na sobie. Żadna siła mnie nie złamie, nawet jesienna chandra. Nie idę na pizzę, dlatego że nie mogę – ja po prostu nie chcę, zamiast tego wolę zjeść domowy obiad. Nie kupuję czekolady, dlatego że nie mogę – wolę ubiec domowe ciasteczka albo zrobić naturalne lody. To są świadome i dobrowolne wybory ! Czy tak było zawsze ? Jasne, że nie !

To, co zawsze powtarzam – rób i jedz to, co chcesz, ale rób to świadomie. Masz ochotę na ciasto to je zjedz, ale kawałek albo dwa, a nie pół blachy. Jestem przekonana, że nie potrzebujesz tego, wygrało po prostu łakomstwo. Umiaru trzeba się nauczyć i wypracować w sobie, jak wszystkie inne nawyki. Jeśli tak, jak ja dawniej, zajadasz ponurą pogodę i poprawiasz sobie nastrój jedzeniem, a później masz żal do siebie, bo „znowu to samo” to wiedz, że można to zmienić. Nie będę ściemniała, jak ja to zawsze cudownie się odżywiałam, przestrzegałam wszystkich zasad, trenowałam i w ogóle picuś glancuś, no nie… Ale wydaje mi się, że wprowadzanie zmian na lepsze i uczenie się na własnych błędach jest zdecydowanie lepszą motywacją. Chce Ci pokazać na własnym przykładzie, że można, trzeba tylko chcieć 🙂

PS. Co byście powiedzieli na post o tym, jak poradzić sobie z jesiennym podjadaniem? Wypracowałam już w sobie parę nawyków, które niesamowicie to ułatwiają. Część z nich jeszcze przede mną, ale być może Wam też pomogą, jeśli macie z tym problem. Do tego jakieś zdrowe przekąski, które można podjadać przed telewizorem zamiast sklepowych ciastek. Co wy na to ?